Afgelopen week zag ik dit artikel en volgens dit onderzoek geven we onszelf in Nederland een 7,2 voor ons werkgeluk. Nu is je eerste gedachte misschien: gemiddeld een 7,2 dat is helemaal niet verkeerd. Ik denk daar toch een tikkeltje anders over. Want een 7,2 is eigenlijk een ruime voldoende. Op de middelbare school was ik dik tevreden met een 7,2 maar die score vind ik persoonlijk niet genoeg voor mijn werk. Want dat betekent dat je er geen hekel aan hebt maar het betekent ook niet dat je er heel blij mee bent, want anders zou het wel een 8 of 9 zijn. En dit is ook nog een gemiddelde, dus dat betekent dat er ook een groot deel van de mensen onder die 7,2 zit. Terwijl ik echt ga voor minstens een 8,5 of zelfs een 9.
Ik sprak vrijdag op een netwerkbijeenkomst iemand die vertelde het toevallig heel mooi. Hij werkte voorheen in een baan die hij ok vond, niks mis mee maar gewoon prima. Toch miste hij iets. Hij had al van jongs af aan een hobby en besloot dat hij dat zo leuk vond: waarom zou hij er niet zijn baan van maken. Dat is hij gaan doen en hij vertelde dat het verschil in gevoel zó groot is: waar hij het voorheen op zondag al jammer vond dat de werkweek begon, staat hij nu ’s maandags op met ontzettend zin in de werkweek. En hij zei ook dat de druk van de weekenden eraf was voor hem omdat hij voorheen alles uit zijn weekend wilde halen, maar nu alleen maar leuke dingen doet waardoor het voor hem eigenlijk niet uitmaakt hoe hij zijn weekend invult.
En dat is precies hoe ik het zie. Voor mij zitten hier een paar ware dingen in. Ten eerste ga ik minimaal voor een 8,5 in mijn loopbaantrajecten. Het streven is echt dat we uitkomen op een baan waar je echt he-le-maal blij van wordt. Daarnaast illustreert het heel mooi dat jouw droombaan soms veel dichter bij kan liggen dan je zelf denkt of ziet. We wuiven een hobby nogal snel weg als een hobby. Maar ik zoem daar toch altijd even extra op in. Ten derde vind ik het heel goed dat deze man niet tevreden is met het “ok” gevoel dat hij had bij zijn baan en besluit om daarom actie te ondernemen, hij heeft duidelijk de regie over zijn eigen werkgeluk. We zitten zoveel tijd op ons werk en waarom zouden we dan iets blijven doen waar we niet helemaal warm van worden of energie van krijgen. Ik heb in mijn werkende leven zoveel mensen gezien die klagen en ongelukkig zijn maar om uiteenlopende redenen niet de stap durven zetten om op zoek te gaan naar een andere baan. Vanwege de angst om hun zekerheid op te geven, omdat ze niet weten hoe ze moeten solliciteren, denken dat ze niet geschikt zijn voor een andere functie. Best begrijpelijk dat het spannend is maar ik denk dan: onderzoek het op zijn minst, of je aannames ook kloppen.
Want een 7,2 dat zou je op andere vlakken ook niet voldoende vinden: je vakantie een 7,2? Die heb je toch ook het liefste op minstens een 8 en nog liever een 9. Als je uit eten gaat? Voor een 7,2 kook ik liever zelf thuis. Je relatie een 7,2? Zou ik ook niet helemaal blij van worden. Niet alles kan een 8 of een 9 zijn in het leven, en dat wisselt ook door de jaren heen. Maar werk is toch een hele belangrijke, je besteedt immers nergens zoveel tijd aan dan aan je werk. Ja sommige mensen aan slapen, maar dat is een heel ander onderwerp.
Wil jij met me delen welk cijfer jij je werk geeft?